Müjde Işıl – Çokça tiye aldığımız bir mevzudur, ölmüş kahramanın yeni bir film ya da dizi için yeniden diriltilmesi… “Deadpool & Wolverine” bunun süper kahraman evreninde nasıl yapılacağını gösteren, kendisiyle de dalga geçen bir film. Hatırlanacağı gibi Wolverine ile Deadpool ilk kez 2009 tarihli “X-Men Origins: Wolverine”de aynı filmde yer almıştı (ki gevezeliğiyle meşhur Deadpool’un ağzının kapatılması hayli tepki çekmişti). Sonrasında Deadpool karakteri solo filmleriyle gönülleri fethederken Wolverine ise ölümüyle mutant âleminde hüzün yarattı. Yıllar sonra iki sevilen süper kahraman ve oyuncu aynı filmde ve başrolde buluştu.
“Deadpool & Wolverine”, 3D’nin hakkını veren (Marvel filmlerine göre hayli kan da döken) bir jenerikle açılıyor. Filmin 3D’yi en başarılı kullandığı bölüm de bu açıkçası. Filmin geri kalanında bu teknolojinin artısını pek göremiyoruz. Deadpool bize Wolverine’nin geri dönüşünü anlatıyor. Çoklu evrende çoklu karakterlerin öyküsünü yani…
Zıtların birlikteliği
Film ‘80’lerin, ‘90’ların polisiyelerindeki gibi birbiriyle uyumsuz iki zıt kişiliği ekip arkadaşı yapıyor. Geveze ve ağzı bozuk Deadpool ile acılı ve sert Wolverine’in hem dalaşmasını hem dayanışmasını izliyoruz. “Deadpool & Wolverine” sadece eski aksiyonlar değil, birçok sinema referansıyla da dolu. 20. Century Fox’un tarihinden, filmlerinden, “Maymunlar Cehennemi”nden, “Mad Max”ten ve tabii ki iki süper kahramanın ve süper kahraman âleminin hayranlarını mutlu edecek referanslar bunlar.
Ama mutlu etmeyecek noktalar da mevcut. Öncelikle filmin sağlam bir senaryosu yok. Es vermeyen diyaloglar filmi gerçekten yorucu bir hâle getiriyor. Deadpool’un sevilen mizahı da bu sefer işe yaramıyor. Çünkü sıradan, sığ, daha çok hayranlarına hitap eden ve Amerikan seyircisinin seveceği tarzda. Filmin sorunlu taraflarından biri de iki kahraman erkeğin karşısına kötülüğün simgesi olarak kadın kahramanın uygun görülmesi. Haydi cinsiyetçilik yapmadılar desek de Furiosa göndermeli bu kadın kahramanın derinliği olmayan bir karakter olarak karşımıza çıkması, bir diğer sorun.
“Deadpool & Wolverine” sırtını efektlere, dövüş sahnelerine ve tabii ki Ryan Reynolds ve Hugh Jackman’ın performansına dayıyor. İki oyuncu da ellerinden geleni yapıyor. Ama filmin asıl yıldızı, bir ‘80’ler klasiği olan, Madonna’nın “Like a Prayer” şarkısı. Filmden geriye bu şarkı ve onun eşlik ettiği toplu dövüş sahnesi kalıyor. Bir de başlangıç jeneriği ve son jenerikle birlikte akan, oyuncuların 2009’dan yadigâr gençlik görüntüleri.
